YoY soetra 104: De grenzen van waarneming
Al wat we zien is beperkt, al wat we voelen is beperkt, alle waarnemingen zijn beperkt. Maar als je bewust kunt worden, dan verdwijnt elk beperkt iets in het onbeperkte. Kijk naar de hemel. Je ziet een beperkt deel ervan, niet doordat de hemel begrenst is, maar doordat je ogen beperkt zijn, je focus is beperkt.
Maar als je ervan bewust kunt worden dat deze beperking komt vanwege de focus, vanwege het oog, het niet de hemel is die begrensd is, dan zie je de begrenzingen wegsmelten in het onbegrensde. Al wat we zien wordt begrensd vanwege ons zicht. Anders is het bestaan onbegrensd, anders versmelt alles in iets anders. Alles verliest zijn begrenzing en er is geen einde aan wat dan ook en er is geen begin. Alles is eveneens al het overige.
Begrenzing is door ons geforceerd. Het is door ons, doordat wij het onbegrensde niet kunnen zien, dat we het verdelen. We hebben dat gedaan bij alles. Je maakt een hek rondom je huis en je zegt: “ dit land behoort aan mij en voorbij het hek is het land van iemand anders” . Maar diep in de grond is jouw land en het land van je buurman één.
Het hek staat daar door jouw toedoen. Het land is niet verdeeld, de buurman en jij zijn verdeeld – vanwege je mind.
Naties zijn begrensd vanwege de mind. We blijven maar verdelen, begrenzen. Het leven, het bestaan is niet begrensd. Alle grenslijnen zijn mensenwerk. Ze zijn bruikbaar als je er niet razend over wordt en als je weet dat ze alleen maar kunstmatig zijn, mensenwerk, nuttig, niet werkelijk, niet waar. Wanneer je dus ziet dat iets begrensd is, denk er dan altijd aan dat het voorbij de grens verdwijnt, de begrenzing verdwijnt. Kijk er altijd aan voorbij en nog eens voorbij.
Dit kun je tot meditatie maken. Ga gewoon onder een boom zitten en kijk, en al wat binnen het gezichtsveld komt, ga er alleen maar aan voorbij, kijk eraan voorbij, en stop nergens. Kom er alleen achter waar deze boom versmelt. Deze boom, deze kleine boom gewoon in jouw tuin, heeft het geheel van het bestaan in zich. Het versmelt elk moment. Waar je ook kijkt, zoek naar het oneindige en houdt nergens halt. Ga door, ga door en nog eens door, totdat je de mind verliest, totdat je al je begrensde patronen verliest.
Er komt een moment dat je mind het opgeeft en achterblijft. In dat moment is het hele bestaan één. Dat is het doel. Je kijkt naar het bestaan als een uitgestrekte eenheid, alles gaat in elkaar versmelten, terwijl alles in elkaar versmelt, terwijl alles in elkaar overgaat. Dit is het hoogste punt van bewustzijn. En dat is de machtigste extase die voor de menselijke mind mogelijk is. En de meest intense gelukzaligheid.
ttttThis post has already been read 352 times!